TAYLOR SWIFT: Ziggo Dome Amsterdam, juni 2015

Taylor Swift ‘keurig tussen de lijntjes’ maar zeker niet vervelend

Country-sterren lijken het nodig te hebben: de ‘cross-over’ van mierzoete liedjes naar gelikte Popmuziek dat simpelweg een veel wijder publiek aanspreekt. Taylor Swift doet datgene wat collega-artiesten als Shania Twain, Faith Hill en LeAnn Rimes al jaren geleden deden op 1989 en leverde daarmee s’ werelds best verkopende album van het afgelopen jaar af. 

Met dat album tourt Swift nu de wereld rond en kan ze rekenen op een lange reeks uitverkochte zalen. Stond de Amerikaanse vier jaar geleden nog in Ahoy Rotterdam als braaf Country zangeresje haar zelfgeschreven liedjes te vertolken, anno 2015 haalt diezelfde vrouw alles uit de kast om te laten zien waarom ze nou eigenlijk die status van superster verdiend heeft.

De nokvolle Amsterdamse Ziggo Dome gisteravond, is voornamelijk gevuld met hysterische tienermeisjes die er alles aan gedaan hebben om te laten zien dat ze ‘echte’ Swifties (de naam die Taylor haar fans al lange tijd meegeeft) kunnen zijn in hart en nieren. Kenmerkend zijn de Taylor t-shirts en de met stift geschreven songteksten op gezicht + armen. Sommigen hebben zelfs het lef gehad om de pakjes aan te trekken (ik noem een ballerina tutu als voorbeeld) waarmee Swift miljoenen YouTube-views wist te verkrijgen door middel van de videoclip van hitsingle Shake It Off.

Al vanaf openingsnummer Welcome To New York lijkt de sfeer er al meteen goed in te zitten en alles wordt dan ook woord voor woord luidkeels meegezongen, al roepen de hits als Blank Space, I Knew You Were Trouble, Style, We Are Never Ever Getting Back Together, Bad Blood en natuurlijk Shake It Off het meeste enthousiasme op.

Hoewel Swift de glitter en glamour (compleet met aantrekkelijke dansers en opvallende decorstukken) probeert af te wisselen met rustige momenten door als vanouds weer even op gitaar te spelen en achter een keyboard te kruipen, komt het imago van nieuwste ‘Pop prinses’ toch duidelijk meer naar voren. Het nieuwe arrangement van Love Story (één van haar eerste Country-hits buiten Amerika) doet je bijvoorbeeld haast vergeten dat er zoiets als een plaats als Nashville bestaat. 

Het verlegen meisje waarvan de dank-speech tijdens de MTV Video Music Awards jaren geleden onbeschoft werd verstoord door Kayne West, is getransformeerd tot eigenzinnige vamp en zakenvrouw die weet wat ze wil, speelt met haar publiek maar nog altijd binnen de lijntjes blijft kleuren, zonder dat het gaat vervelen. Door middel van een draaiende catwalk houdt Swift de interactie met haar publiek aardig hoog en zelfs een met Amerikaans accent-gesproken ‘dankjewel’ is uiteraard niet teveel gevraagd. 

Ook al had ze haar enthousiasme voor ‘my first time in Amsterdam’ achterwege gelaten, gisteravond is duidelijk dat Miss Swift alles kan zeggen en doen zonder ook maar één seconde te worden overladen met boe-geroep vanuit de zaal. Ik bedoel: ‘ik heb zelden zoveel hysterische tienermeisjes horen gillen zodra er 2 doodgewone poezen (de beestjes genaamd Meredith Grey en Olivia Benson zijn door social media giga populair geworden) in beeld komen op videoschermen. 

Het mag duidelijk zijn: ik hou van deze vrouw en ook al had ik gisteravond meerdere malen het idee dat ik tig gillende meisjes voor, naast en achter me veilig thuis moest krijgen zonder gezeik te krijgen van hun ouders, ik heb me kostelijk vermaakt met dit 2 uur durende spektakel!

Photo credits: Flickr